مسعود یارضوی در یادداشتی در «الف» نوشت:
یکی از ضعفهایی که از آغازین روزهای مدیریت دولت دکتر احمدی نژاد در سال 84 به راحتی قابل تشخیص بود، بی تفاوتی عدهای از دولتیان یا وابستگان به دولت، به تمام خدمات انجام شده توسط دولتهای بر سر کار آمده در نظام جمهوری اسلامی ایران تا قبل از آغاز دولت نهم بود.
کار تا آنجا پیش رفت که حتی پس از مدتی قید «از بعد از انقلاب تاکنون!» نیز به حرفهای برخی دولتمردان و استانداران اضافه شد و قصه بدانجا رسید که در مقایسه خدمات دولت نهم و دهم با دول گذشته، حتی دوران ریاست جمهوری و مدیریت مقام معظم رهبری نیز توسط برخی نادیده گرفته شد و ماجرا تبدیل شد به شعر مشهور «آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری...»
البته ماجرای خودقضاوتیهای دولتیها به همین جا نیز ختم نمی شود و چسباندن صفتهای تفضیلی «تر» و «ترین» به خدمات دولت نیز بیماری بعدی بود که در برخی از چهرههای دولتی یا منتسب به دولت شیوع یافت.
البته نباید فراموش کرد که در هر دولتی ممکن است عدهای از مسئولان به درست یا از روی قضاوتهای غلط، برخی مفاهیم مطلوب را به خودشان و دولت متبوعشان مرتبط بدانند. اما قضیه آن هنگام به حالت هشدار میرسد که شاهد باشیم حتی شخص رئیس جمهور نیز از همین دست واژه ها، عبارات و صفتها استفاده میکند.
به طور مثال رئیس جمهور احمدی نژاد در مصاحبه مطبوعاتی اخیر، همانند گذشته دولت را در قانون مداری بی مثل و مانند حتی در تاریخ ایران خطاب میکند و یا در جایی میگوید که دولت انقلاب را به مسیر اصلی خود بازگردانده.
در این باب ضمن آنکه باید به خطر ربط دادن تمام فضائل و برکات به یک دولت و یک شخص توجه لازم را داشت، میتوان به این نکته نیز اشارتی گذرا داشت که اخیراً این طرز بیانات رئیس جمهورمان به برخی از وزرا نیز سرایت کرده است.
به طور مثال، اخیراً وزیر مسکن و شهرسازی که سرپرست وزارت راه نیز هست، طی مصاحبهای خود را قانونی ترین! وزیر جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده است.
این در حالی است که آقای وزیر لابد میدانند که شخص ایشان بر سر تعلل دولت در معرفی وزیر راه طی مدت قانونی به مجلس مجبور به ارسال نامهای برای مقام معظم رهبری شدند و پس از موافقت معظم له بود که ایشان توانستهاند همچنان و البته تا مدتی مشخص، در سمت قانونی خود باقی بمانند.
البته از حق نباید گذشت که تواضع، فروتنی و مردمداری رئیس دولت و سایر وزرا همواره مثال زدنی و ستودنی است. اما این نکته مهم را نیز نباید از یاد برد که پیش از این دولت نیز کسان دیگری بودند که ضمن کریمه و خدمتگزار معرفی کردن خودشان، دولت وقت را نوشدارویی برای تمام فصول ایران میدانستند و حتی در مقطعی سودای همیشگی کردن دولت فخیمه خود را نیز در سر پرورانیدند.
اما همان افراد امروز در جاهایی ایستادهاند که امروزیان نیز شاید در آینده شان به همین نقطه برسند.
از دیگر سو، اسیر شدن مدیران رده بالای دولت در اغواگری صفات تفضیلی، آفات خطرناکی دارد که از جمله آن، دور شدن فضای فکری مدیران و تصمیمات آنها از واقعیتهای موجود است.
واقعیتهایی که مدیران انقلاب اسلامی باید همچون مولای متقیان علی(ع)، گاهی صورت خود را در مقابل آتش تنور خانه یک مستمند و مستضعف قرار دهند تا یادشان باشد و یادشان بماند که از این واقعیتها دور نمانند.
باشد که دولت ما در پرتو واقعیت ها، گامهای بلندتری را در راستای خدمت به این کشور و مردمش بردارد. /1290